مدرسه علمیه ثامن الحجج (ع) پارس آباد

دوكوهه مغموم مباش كه ياران آخرالزماني ات از راه مي رسند…

* اگر بخواهم از دو كوهه بگويم پادگانيست كه قبل از انقلاب در مالكيت ارتش بود. بعد از آغاز جنگ فرمانده تيپ محمدرسول ا… حاج محمد متوسليان آن را به مدت 72 ساعت جهت اسكان و آماده­سازي نيروها امانت گرفت، و اكنون پس از 28 سال هم چنان محلي است جهت حمله و نه حمله به دشمن برون بلكه، به دشمن درون و نفس سركش و بدان تا عاشقي در جهان هست دو كوهه همان دوكوهه­ي 59 تا 67 است.

* اي دوكوهه، تو را با خدا چه عهدي بود كه از اين كرامت برخوردار شدي و خاك زمين تو سجده­گاه ياران خميني شد؟ و حال چه مي­كني در فراق پيشاني­هايشان كه سبب متصل ارض و سماء بود و آن نجواهاي عاشقانه؟

* حسينيه­ي حاج همت قلب دوكوهه است. حيات دوكوهه از اين جا آغاز مي­شد و به همين جا باز مي­گشت. دوكوهه قطعه­اي از خاك كربلا است، اما در اين ميان حسينيه را قدري ديگر است. كسي مي­گفت: كاش حسينيه را زباني بود،تا با ما بگويد از آن سري كه ميان او و كربلاست. گفتم حسينيه را آن زبان است، كو محرم اسرار؟

* دوكوهه خاك و آب و درو ديوارهايش، همه­ي وجودش با شهداء آن همه انس داشته است كه اكنون در اين روزهاي تنهايي جايي مغموم­تر از آن نمي­يابي. دوكوهه مغموم است و دلتنگ ياران عاشورايي خويش است.

* اين ساختمان­هاي خالي حكايتي هستند براي خودشان. گوش­ات را روي ديوار هر كدام بگذاري، چيزي تازه مي­شنوي. يكي روضه قاسم مي­خواند، آن يكي روضه­ي علي اكبر… ، اين جا ديوارها هنوز زخم اند.

* دوكوهه را با شبهايش مي­شناسند. دلت مي­خواهد توي تاريكي شب لابهلاي اين ساختمان­ها پيچ و تاب بخوري، بروي، بياي و در اين رفتن و آمدن­ها، بعضي حقايق دستگيرت شود.

* يكي از بسيجي­ها روي يكي از ديوارها نوشته:

«اي كساني كه بعداً به اين ساختمان ها مي­آييد. تو را به خدا با وضو وارد شويد».

توقع ندارم الان همه چيز را بفهمي، فقط جرقه­اي از دو كوهه بنوش، و مانند رزمندگان در دوكوهه آماده شد راي عمليات.

هنوز معلوم نيست كه تو كجا به معراج مي­روي. فكه ـ هويزه ـ طلائيه ـ دهلاويه …