مدرسه علمیه ثامن الحجج (ع) پارس آباد

از خداوند درخواست شهادت کن!..

اگر خداوند فرمود:
که لیاقت شهادت را نداری؛ بگو :
مگر آنچه را که تا بحال به من داده ای لیاقتش را داشته ام!
کدام نعمت تو را من لیاقت داشته ام که این یکی را داشته باشم؟!
مگر تو تا بحال در بذل نعمت هایت به لیاقت من نگاه می کردی؟!..
این یکی را هم به باقی داده هایت ببخش…

اللهم ارزقنا توفیق الشهادة فی سبیلكــــ….

بحراني جلوه دادن اوضاع كشور، بزرگنمايي مشكلات، القاي ياس و نا اميدي درباره

حل مشكلات و تاريك جلوه دادن آينده ملت از جمله روشهايي است

ادامه »

- پرسيد: «كجا مي خواي بري؟»

گفتم: جبهه

با تعجب نگاهي كرد و گفت: «دوست دارم بيايم و اين مرد (امام خميني (رحمه الله عليه)) را ببينم. ببينم با شما چه كرده كه اين قدر بهش ارادت داريد.»

من اين سرزمين را يك سرزمين مقدس مي دانم. اين جا نقطه اي است كه ملائك الهي كه شاهد فداكاري مخلصانه اين شهداي عزيز بودند، به اين جا تبرك مي جويند. اين جا متعلق به هر كسي است كه دلش براي اسلام و براي قرآن مي تپد. اين جا متعلق به همه ملت ايران است.

حضرت آيت الله خامنه اي شلمچه 08/01/1378

آيت الله دكتر روح الله قرهي مدير حوزه علميه امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) تهران در جلسه درس اخلاق خود، درباره زندگي مقام معظم رهبري اين طور مي گويد:

«زندگي سلاطين عالم را ببينيد، زندگي امام المسلمين را هم ببينيد.

به خاطر كمردردي كه آقا دارند، دكتر به ايشان گفته بود: روي زمين ننشينند. مي دانيد بزرگان ما در

ادامه »

دلم براي امام خامنه اي تنگ مي شود امروز مولايتان را ديدم. چقدر زيبا بود! نمي دانم چرا با يك نگاه، با همان نگاه اول، عاشقش شدم. مولاي شما، هماني است كه ما ماه هاست در ميدان هاي قيام مان به دنبالش مي كرديم.

ادامه »

در جريان حضور مقام معظم رهبري در منزل شهيد مصطفي احمدي روشن، مادر مصطفي رفت پيش ايشان و آرام گفت: آقا دعا كنيد خدا به من صبر بده. من تا حالا عيان گريه نكردم.

آقا گفتند:

ادامه »

جمعي در محضر مرجع تقليد شيعيان، مرحوم حضرت آيت الله العظمي ميلاني(كه در مشهد مقدس سكونت داشت) نشسته بودند، آن هنگام كه امام خميني(مدظله العالي) در تبعيد به سر مي برد، سخن از امام خميني به ميان آمد. آيت الله العظمي ميلاني فرمود: سلام الله عليه(سلام خدا بر خميني). در آن جمع، اين كلام براي شخصي ناخوش آيند آمد، آن شخص سخني گفت كه بوي اعتراض مي داد. آيت الله ميلاني به او فرمود: ساكت باش اي فلاني! اين جا مسأله ي تقليد در بين نيست كه گفته شود، فلاني اعلم است يا من؟، اين جا بحث رهبري است و چنين نيست كه هر مجتهدي لياقت رهبري داشته باشد، به همان گونه كه لياقت تقليد را دارد. لياقت رهبري را تنها فقيه سياستمدار دارا است كه به زمان خويش، آگاه بوده، و در راه خدا از ملامت ملامتگران نترسد و اكنون با اين مشخصات كسي جز آيت الله خميني نيست.

داستان دوستان/محمد محمدي اشتهاردي

ما در قرارگاه عملياتي والفجر 10 در خدمت ايشان(مقام معظم رهبري) بوديم. خوب رئيس جمهور مملكت تشريف آوردند به قرارگاه تاكتيكي و عمليات هم موفقيت آميز بود. همه خوشحال بودند و مي خواستند خوشحالي خود را در حضور ايشان اظهار كنند.

براي غذاي ظهر رفته بودند و يك مقداري بيش از آن چه بود تهيه ديده بودند و آوردند، در آن چادري كه براي آقا در نظر گرفته بودند. شش نفر بيشتر نبوديم.

آقا محسن و من و آقاي شمخاني، آقاي رحيم صفوي و به نظرم آقاي غلامپور و هم چنين آقاي جعفري.

غذا را كه آوردند آقا فرمودند:

خوب فلاني، من به شما كه داريد تلاش مي كنيد، زحمت مي كشيد، كار مي كنيد و بدن تان نياز به انرژي دارد،
نمي گويم چرا اين غذا را مي خوريد. من قبول دارم كه بايد از اين بيشتر را برايتان بياورند ولي آيا بقيه ي پرسنل شما هم از اين غذاها استفاده مي كنند؟! مانديم ديگر! تا آن كه آقا فرمودند:

حالا من مي خورم به خاطر اين كه شما دانسته باشيد كه من مايلم كه شما به خودتان برسيد ولي هر چيزي جايي و مكاني دارد و الان كه شما اين طور كرده اند مي گويند حال رئيس جمهور مملكت آمده اين طور برايش تهيه ديده اند. براي ما همان غذاي سرباز را بياوريد كه ببينند كه من چه دارم مي خورم. من كه رئيس جمهور هستم و آمدم اين جا با آن ها هيچ تفاوتي ندارم. چون اگر اين طور نباشد حضور ما تشريفاتي مي شود بعد هم تذكراتي دادند كه در حفظ بيت المال همّت كنيد.

مجله پاسدار اسلام شماره 154، مصاحبه با آقاي شوشتري

ادامه »

آيا آيت الله خامنه اي نايب امام زمان (عج) هستند؟ لطفاً توضيح دهيد.

پاسخ :

در تفكر اسلامي هر كسي حق حاكميت بر مردم را ندارد و پرسش از اينكه چه كسي حق حاكميت دارد، پرسش بسيار مهمّي است. اگر در ادلّه نقلي كه براي اثبات ولايت فقيه ذكر شده است، تأمّل گردد، پاسخ اين سؤال روشن خواهد شد:

1. توقيع اسحاق بن يعقوب:

«و اَمّا الحوادث الواقعة فارجعوا فيها الي رواة احاديثنا.»[1] «در اتفاقات جديدي كه در طول زمان پيش مي آيد به راويان ديدگاه ما رجوع كنيد.»

2. حديث امام رضا ـ عليه السّلام ـ :

«نامي العلم، كامل الحلم، مضطلع بالامامة، عالم بالسياسة» (بايد علم او همواره در حال رشد و ترقي و حلمش كامل، در امامت قوي و آگاه به امور سياست باشد.)[2]

3. فامّا من كان من الفقهاء صائناً لنفسه، حافظاً لدينه، مخالفاً لهواه مطيعاً‌ لامر مولاه فللعوام ان يقلدوه. (از ميان فقها كسي كه داراي صيانت نفس، حافظ دين، مخالف هواي نفس و مطيع اوامر شرع باشد، اطاعت و تقليد كنيد.)[3]

4. ينظر الي من كان منكم قد روي حديثنا و نظر في حلالنا و حرامنا و عرف احكامنا فليرضوا به حكماً فاني قد جعلته عليكم حاكماً. (به كسي رجوع كند كه احاديث ما را نقل مي كند، نظر به حلال و حرام دارد (مي شناسد حلال و حرام ما را) و از احكام شرع آگاه است پس او حاكم شماست و من او را حاكم شما قرار دادم.[4]

ادامه »

مطلبي كه خواهيد خواند پس از ديدار هنرمندان حوزه هنري با رهبر معظم انقلاب، حضرت آيت‌الله خامنه‌اي، در آبان‌ماه 1368 نگارش يافته و در شماره آذرماه 1368 ماهنامه‌ «سوره» به چاپ رسيده است.

ديديم كه مي شناسيمش ……..و تصويرش را از پيش در خاطر داشته ايم. ديديم كه مي شناسيمش، نه آن سان كه ديگران را…… و نه حتي آن سان كه خود را. چه كسي از خود آشناتر ؟ ديده اي هرگز كه نقش غربت در چهره خويش بيند و خود را نبشناسد؟

ديديم كه مي شناسيمش، بيش تر از خود … تا آنجا كه خود را در او يافتيم، چونان نقشي سرگردان در آبگينه كه صاحب خويش را باز يابد و يا چونان سايه اي كه صاحب سايه را …… و از آن پس با آفتاب خود را بر قدمگاهش مي گستر ديم و شب كه مي رسيد به او مي پيوستيم.

آن صورت ازلي را چه كسي بر اين لوح قديم نقش كرده بود؟ مي ديديم كه چشمانش فاني است ، اما نگاهش باقي، مي ديديم كه لبانش فاني است ، اما كلامش با قي. چشمانش منزل عنايتي ازلي و دهانش معبر فيضي ازلي و دستانش… چه بگويم ؟ كاش گوش نامحرمان نمي شنيد .

…

عزيز ما ، اي وصي امام عشق ! آنان كه معناي “ولايت ” را نمي دانند در كار ما سخت درمانده اند ، اما شما خوب مي دانيد كه سر چشمه اين تسليم و اطاعت و محبت در كجاست. خودتان خوب مي دانيد كه چقدر شما را دوست مي داريم و چقدر دلمان مي خواست آن كه روز به ديدار شما آمديم ، سر در بغل شما پنهان كنيم و بگرييم .ما طلعت آن عنايت ازلي را در نگاه شما باز يافتيم . لبخند شما شفقت صبح را داشت و شب انزواي ما را شكست . سر ما و قدمتان ، كه وصي امام عشق هستيد و نايب امام زمان (ع).

سرخوش زسبـوی غم پنهــانی خویشم

چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم

در بزم وصال تو نگـویـم زكم و بیـش

چون آینه خو كرده به حیرانی خویشم

لـب بـاز نكـردم به خروشـی و فغـانی

مـن محـرم راز دل طـوفــانـی خویشم

یك چند پشیمان شدم از رندی و مستی

عمری است پشیمان زپشیمانی خویشم

از شوق  شكرخند  لبـش جان نسپـردم

شرمنـده جانـان ز گران جانـی خویشم

بشكسته ‌تر ازخویش ندیدم به همه عمر

افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم

هر چند « امین » ،  بستۀ  دنیا نیـم اما

دلـبـسـتـۀ  یــاران خــراسـانـی  خویشم