مدرسه علمیه ثامن الحجج (ع) پارس آباد

Normal 0 false false false “false” LatentStyleCount="156″>

در احاديث مختلف، موارد گوناگوني، عوامل خواركننده­ي انسان دانسته شده­اند. از جمله نبي مكرم اسلام(صلي الله عليه و آله) بخل ورزيدن، رها كردن جهاد در راه خدا و خيانت به بيت المال مسلمانان را از عوامل خواركننده­ي انسان مي­داند. هم چنين مي­فرمايد:

مَن لَمْ يَصْبِرْ عَلي ذُلِّ التَّعَلُّمِ سَاعَةً بَقِي في ذُلِّ الجَهْلِ أبَداً؛ هر كس كه ساعتي به ذلت علم­آموزي تن ندهد، در همه­ي عمر، گرفتار ذلت و خواريِ جهل خواهد بود.

امام جعفر صادق(عليه­السلام) مي­فرمايد:

اَلرَّجُلُ يَجْزَعُ مِنَ الذُّلِّ الصَّغيرِ فَيُدْخِلُهُ ذَلِكَ فِي الذُّلِّ الْكَبيرِ؛ ]گاهي[ آدمي از ذلّت و حقارت كوچكي اظهار ناراحتي مي­كند و همين بي­قراري، او را به ذلّتي بزرگ­تر گرفتار مي­كند.

اموري كه موجب ذلّت و خواري انسان است نيز، معلوم مي­گردد؛ زيرا پاي­بند نبودن به موجبات عزّت، سبب ذلّت خواهد بود. يادآور مي­شويم:

طلب عزّت از غيرخدا

چون عزّت، تنها از آنِ خدا است، پس هر كس، از غير خداوند متعال، طلب عزّت كند و براي كسب شرف و كرامت، دست خود را به سوي خدا دراز كند، ذليل خواهد شد. اميرمؤمنان، علي(عليه­السلام) در اين باره مي­فرمايد:

مَن اعتزَّ بغير اللهِ سبحانَهُ ذَلَّ؛ هر كس بخواهد باغير خدا عزّت يابد، ذليل مي­شود.

از رسول خدا(صلي الله عليه و آله) نيز روايت شده است كه:

مَن اعتزَّ بالعبيدِ أذلَّهُ اللهُ؛ هر كس بخواهد با بندگان عزيز گردد، خدا وي را ذليل مي­كند.

بنده­ي خدا، خود را چنان عزيز و محترم مي­بيند كه نيازي به تملّق و كرنش در برابر فرومايگان نمي­بيند و چنان خويش را با عظمت مي­يابد كه حقارت نفس را به خاطر مسائل دنيوي نمي­پذيرد و چنان خود را به سبب «بندگيِ خدا» شريف مي­شمارد كه عزّت خود را به آساني زير پا نمي­گذارد.

عزت و ذلت از ديدگاه قرآن و حديث،سيد علي حسين درخشان،ص 149