مدرسه علمیه ثامن الحجج (ع) پارس آباد

بصيرت باطني و بينايي دل، درجات و مراتبي دارد. اوج آن مرتبه اي است كه ائمه (ع) دارند. امير المومنين (ع)  مي فرمايد: ” لو كشف الغطاء ما ازددت يقينا؛ اگر همه پرده ها فرو افتد، چيزي بر يقين من افزوده نمي شود.”

اگرچه آن مرتبه از يقين مخصوص اولياي معصوم (ع) است، ولي ديگران نيز مي توانند مراتبي را تحصيل نمايند. هر كسي نور باطني را از فطرت خداداد خويش استخراج كند و چشم و گوشش باز شود، مي تواند خدا و نشانه هاي او را با چشم دل"  ببيند و صداي تسبيح موجودات هستي را بشنود، كه به حكم “يسبح الله ما في السماوات و ما في الارض.” همه آنان كه در آسمان و زمينند، تسبيح خدا مي كنند. بسياري از واقعت ها را كه با بصر نمي توان ديد، با بصيرت مشاهده مي كند، بلكه توانايي ديدن جهنم و شنيدن صداي زفير آن را پيدا مي كند، چنان كه قرآن مي فرمايد: ” كلما لو تعلمون علم اليقين لترون الجحيم، ثم لترونها علم اليقين.