بصيرت در كلام اهل معنا
07 دی 1391 توسط خادمه الرضا
بصيرت به معناي دانايي، بينايي، بينايي دل، هوشياري، زيركي و يقين است. نزد اهل معنا، نيرويي نهاني و قوه اي قلبي است كه در شناختن حقايق تا عمق وجود و باطن ذات آن رسوخ مي كند. شاه نعمت الله ولي و برخي از اهل معرفت مي گويند: بصيرت قوه قلبي يا نيروي باطني است كه به نور قدس روشن گرديده و از پرتو آن، صاحب بصيرت، حقايق و بواطن اشيا را در مي يابد. بصيرت به مثابه بصر (چشم) است براي نفس.