مدرسه علمیه ثامن الحجج (ع) پارس آباد

در نظر آيت الله شاه آبادي؛ آن عارف كامل مي فرمايد: سالك الي الله در صورتي مي تواند به جايي برسد كه در ضمن سير، اول مرتبه اتكاء به خانم حضرت صديقه(عليهاالسلام) داشته باشد و اين محبت خانم حضرت صديقه(عليهاالسلام) است كه انسان را به راهي كه بايد برود هدايت مي كند و اگر نباشد اصلاً سيري وجود نخواهد داشت.

ايشان از ائمه(عليهم السلام) روايت مي كردند كه: شما هروقت محتاج مي شويد دست به دامن ما مي شويد و ما هر وقت گرفتار مي شويم دست به دامن مادرمان مي شويم.

گرفتاري و احتياج ائمه(عليهم السلام) همان مقامات قرب الهي است كه حد يقف ندارد و لذا ايشان مي فرمود: محال است سالك، سير و سلوك كند و به جايي برسد مگر از طريق خانم حضرت زهرا(عليهاالسلام) و البته منظور از اين كه به جايي برسد، نه اين اموري كه مثلاً افكار را بخواند يا هر چيز مي خواهد براي او مهيا باشد، نه! آن ها اصلاً ارزش ندارد.

آن چيزي كه ارزش دارد مقام قرب پرودگار است و اين مقام قرب محقق نمي شود مگر از طريق خانم حضرت زهرا(عليهاالسلام).

آن مرحوم به مقام فناي در اهل بيت(علسهم السلام) رسيده بود، فاني در حضرت صديقه(عليهااسلام) شده بود، در سفارشي به فرزندانش توصيه مي فرمايد:

شما هم اگر شب ها توفيق پيدا كرديد و بيدار شديد صلوات حضرت صديقه(عليهاالسلام) را بفرستيد و با ايشان مأنوس شويد. در نوافل شب به مقام شامخ حضرت زهرا(عليهاالسلام) توجه كنيد و بدانيد كه استمداد گرفتن از ايشان موجب قرب و ترقي معنوي مي شود و خداشناسي انسان را زياد مي كند.

کتاب کوثر محبت، شرح دلدادگی شیفتگان فاطمی، محمد لک علی آبادی، قم،آل طاهر،صفحه 19