مدرسه علمیه ثامن الحجج (ع) پارس آباد

دو تانك دشمن خلاف آن سمتي كه من تصّور مي كردم به سمت مجروحان به راه افتادند تانك ها نزديك و نزديكتر مي شدند، ولي نه ايستادند و نه راهشان را كج كردند دست هايم را بر روي چشمانم گرفتم و سرم را بي اختيار به لبه خاكريز كوبيدم.

تانك ها با تكه پاره هايي از گوشت و استخوان به جا مانده بر زنجيرها گذشتند و پنج جنازه را با خاك هم سطح كردند. از جنازه ها تنها آن مقدار كه بر زير چرخ نرفته بود سالم مانده بود سري، دستي، پايي، سينه اي، چه صحنه ي عجيبي بود. ياد عصر عاشورا افتادم.

16 دي ماه 59، شهادت حماسي شهداي هويزه