مدرسه علمیه ثامن الحجج (ع) پارس آباد

حجت الاسلام و المسلمين فاطمي نيا در جلسه اي با ذكر چند نكته اخلاقي و عرفاني مي گويد: خدا چند گناه را نمي بخشد:1. عمداً نماز نخواندن 2.به نا حق آدم كشتن       3. عقوق والدين 4. آبرو بردن.

اين گناهان اين قدر نحس هستند كه صاحبانشان گاهي موفق به توبه نمي شوند. پس يكي از بزرگان علما كه در زمان خودش استاد العلما بود، براي من تعريف مي كرد: «به پدرم گفتم پدر تو درياي علم هستي. اگر بنا باشد يك نصيحت به من بكني چه مي گويي؟ مي گفت پدرم سرش را انداخت پايين. بعد سرش را بالا آورد و گفت آبروي كسي را نبر.»

عزيز من اسلام مي خواهد آبروي فرد حفظ شود. شما با اين مشكل داري؟ دقت كنيد كه بعضي ها با زبانشان مي روند جهنم.

روايت داريم كه مي فرمايد اغلب جهنمي ها، جهنمي زبان هستند. فكر نكنيد همه شراب مي خورند و از ديوار مردم بالا مي روند. يك مشت مؤمن مقدس را مي آورند جهنم. اي آقا تو كه هميشه هيأت بودي! مسجد بودي! بله. توي صفوف جماعت مي نشينند آبرو مي برند.

اميرالمومنين(عليه السلام)به حارث همداني مي فرمايد: «اگر هر چه را كه مي شنوي بگويي، دروغگو هستي.»

گناهكار چند نوع است: عده اي گناه مي كنند، بعد ناراحت و پيشمان مي شوند؛ سوزوگداز دارند؛ توبه مي كنند و هرگز فكر نمي كنند كه روزي اين توبه را بشكنند؛ اما دوباره مي شكنند. دوباره، سه باره، ده باره. در حديث داريم كه اين اگر در تمام توبه شكستن ها سوزوگذار واقعي داشته باشد، در نهايت بر شيطان پيروز مي شود.

در وصف زبان گفته اند كه «جِرمه صغير جُرمه كبير» يعني وزن كم ولي گناه زياد. برخي به واسطه آن به اعلي اعليين رسيدند و برخي به اسفل السافلين.

استاد فاطمي نيا از قول آيت الله بهاء الديني نقل كرده اند كه ايشان مي فرمودند: من نوجواني بيش نبودم كه سيدي در اطراف قم بود كه از آن جا كه بسيار اهل سكوت و مراقبه گفتار بود به او مي گفتند سيد سكوت. اين سيد كرامات زيادي داشت به حدي كه حتي علماء و بزرگان نيز نزد او مي آمدند و به او سر مي زدند.

روزي از آيت الله بهاء الديني پرسيدم سرّ اين همه كرامات سيد سكوت در چيست؟

ايشان دستشان را به طرف دهانشان بردند و فرمودند: درب آتش را بسته بود و چيزي در كَفَش نهاده بودند!

يعني ورودي آتش و منشاء آتش(زبان) را بسته بود لذا هديه ناچيزي در دستش گذاشته شده بود.

    گاهنانه دعوت، بهار 91